Gaza en Israël zijn verworden tot ‘kakistocratieën’: de verkeerden hebben het voor het zeggen. Hamas, de Palestijnse tak van het Islamofascistische Moslimbroederschap en de uiterst-rechtse regering Netanyahu hebben de absolute onwil gemeen om tot een oplossing te komen. In dat opzicht zijn ze elkaars beste vijand. 

De ontmanteling van de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en de terugkeer naar de grenzen van voor 1967 zou een cruciale stap in de richting van twee staten zijn. Met de bedenking dat één seculiere, democratische staat voor Palestijnen en joden in theorie de meest rechtvaardige oplossing zou zijn. Tussen droom en daad staan in deze regio echter ontelbaar veel praktische bezwaren. En dan nog, de eenheidsstaat zou snel in twee splitsen.

Sympathy fort he devil

Hamas, dat destijds alle militanten van de rivaliserende seculiere Fatah beweging in Gaza in een vuile oorlog uitschakelde, maakt van het leven van minderheden als LGTBQ mensen een hel. In het Hamas Handvest van 1988 is de vernietiging van elke jood met bloedrode inkt geschreven. Ik citeer Daniël Goldhagen, auteur van ‘Hitlers gewillige beulen’: “Het nazipartijprogram van 1920 bevatte ook veel antisemitisme, maar vergeleken bij het handvest van Hamas waren de demonisering en de voorschriften die het bevatte aan de slappe kant.” De islamisten willen door het ombrengen van zo veel mogelijk joden een spiraal van geweld tot stand brengen, ook al kost dat veel Palestijnse levens. Elke dode houdt de voor Hamas voordelige vicieuze cirkel in stand, daarom bouwt het haar kantoren in dichtbevolkte wijken of nabij ziekenhuizen. De Palestijnen kunnen niet vrij zijn, als ze zich niet tegelijk bevrijden van Hamas.

De bloedbaden op het muziekfestival en in de kibboetsen zijn daden van terreur. Toch omschrijft men in de periferie links van de PVDA – o.a. in De Wereld Morgen – en zelfs bij enkele jongere kaderleden van die partij Hamas als een ‘verzetsbeweging’. Gewezen VRT buitenlandjournalist Johan Depoortere schreef in een column dat ‘het niet aan goed doorvoede witte intellectuelen is om achter hun veilige computerscherm te dicteren hoe de antikoloniale strijd moet worden gevoerd.’ Leest u dit nog eens om de volledige draagwijdte tot u te nemen. Trek deze logica lineair door en Hamas had het recht om Gina Semiotochova, een 90-jarige Holocaust overleefster die de hel van Theresiënstadt had meegemaakt, uit haar huis te sleuren en met een kogel in het hoofd af te maken. Weer een kolonist minder in de ogen van de zogenaamde dekolonialen.

Deze ideologische ontsporing manifesteert zich internationaal. Aan de universiteit van Long Beach in Californië organiseerde een anti-imperialistische studentenvereniging een Palestina-avond met poster waarop in het groot een paraglider te zien was. Ook zij zagen de slachting van joden als een daad van verzet. Ook op manifestaties werden afbeeldingen van paragliders meegedragen als symbolen van verzet.

Als Hamas zijn natte droom zou realiseren, is een tweede holocaust niet denkbeeldig. Zoals Hans Teeuwen aan het einde van een spot on filmpje zei: “Het kan zo weer gebeuren.” Een deel van ‘the loony left’ zou het zowaar nog toejuichen. Everything goes, als het maar binnen het kader van de juiste politieke strijd gebeurt.

Verlichting onder Vuur

Wie een mens, een individu, niet als doel op zich, maar als middel ziet, betreedt de duistere paden van de anti-Verlichting. Het is een anti-humanistische zienswijze die inherent is aan totalitaire, antiliberale ideologieën. Du bist nichts, dein Volk ist alles, was het motto van het nationaal-socialisme. Vervang Volk door God in het Islamisme en door Staat in het Communisme en je ziet meteen de overlap. Waren het niet Robespierre en de zijnen die in hun ijver om het goede te bewerkstelligen, tienduizenden koppen lieten rollen? Het doel van de ideale samenleving heiligde in de ogen van de Jacobijnen het middel van de uitschakeling van maatschappelijk ongewenste elementen.

Niet dat liberaal-democratische rechtsstaten uit hun aard moreel onfeilbaar zijn. De oorlog tegen nazi-Duitsland was bij uitstek een rechtvaardige oorlog, maar de tapijtbombardementen op Duitse steden als Dresden, Hamburg en Keulen hielden een oorlogsmisdaad in, met honderdduizenden burgers die de dood vonden. De atoombommen op Nagasaki en Hiroshima deden 140.000 mensen levend smelten en tienduizenden later door de gevolgen van de straling omkomen. Later deed napalm hetzelfde in Vietnam. Om het communistische spook te bezweren hielp de CIA in Centraal- en Zuid-Amerika folterregimes aan de macht komen, de CIA leidde zelfs de folteraars van de inheemse boeren op. Wanneer een doel wordt verabsoluteert, is de ontsporing nabij.

Het perspectief van de Andere

Summum ius, summa iniuria. Rechtsprincipes die tot hun ultieme consequentie worden doorgetrokken, genereren op hun beurt onrecht. Recht op verzet reikt niet zover als het vermoorden, folteren, verkrachten en ontvoeren van burgers. Naar analogie legitimeert het recht op vergelding van terreurdaden het bombarderen van burgers in dichtbevolkte wijken niet, evenmin als het hen ontzeggen van basisbehoeften als water en elektriciteit. Wat de regering Netanyahu, bevolkt door haviken en theocraten, doet en van plan is, onttrekt zich aan het internationale recht en maakt een oorlogsmisdaad uit. De ene moord op onschuldige burgers rechtvaardigt de andere niet. Wat de eenzijdigheid in de publieke opinie aan deze en gene zijde betreft: wie enkel geeft om slachtoffers aan de ene kant, maar niet om die van de andere kant, geeft niet echt om mensen.

Wanneer ‘beide kampen’ vastzitten in denkkaders die de eigen leefwereld niet overstijgen, zal er nooit beweging komen. Een oefening in empathie dringt zich op, vergelijkbaar met de ‘The veil of ignorance’ , het gedachte-experiment dat John Rawls, de theoreticus van het sociaal-liberalisme, in zijn iconische werk ‘A theory of Justice’ ontwikkelde. Welke beslissingen zou je nemen wanneer je niet zou weten in welke maatschappelijke positie je ter wereld zou komen. In casu: hoe zou het leven voor je zijn als je niet als Israëlische jood, maar als Palestijn zou geboren zijn, en vice versa? Hoe zou je dan denken, wat zou je dan rechtvaardig vinden? Een diepmenselijke oefening, los van geopolitieke overwegingen, die men ook in Washington dient te maken. Daar ligt de sleutel.